Document Type : Original Article
Authors
1 Political Sciences and International Relations Department at Mazandaran University
2 Mazandaran University
Abstract
Article Title [Persian]
Authors [Persian]
در جمهوری اسلامی ایران رویکردها و مدلهای متعدد برای توسعه مورد بحث قرار گرفته است. اتخاذ رویکرد مناسب برای توسعه، یکی از موضوعات مهم در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران است. در سالهای اخیر با رشد خیرهکننده اقتصاد چین توجه بسیاری از صاحب نظران حوزه توسعه به این موضوع جلب شده، که چین در حال تبدیل به الگوی جدید توسعه برای کشورهاست، که از آن به اجماع پکن یاد میشود. سوال اصلی پژوهش اینست که شباهتها و تفاوتهای اجماع واشنگتن و اجماع پکن کدامند؟ تا چه حد اجماع پکن میتواند به الگوی جدید توسعه برای کشورهای خواهان توسعه از جمله ایران تبدیل شود. بنابر فرضیه، به نظر میرسد، شباهت های دو مکتب؛ تاکید بر صادرات، تجارت آزاد و الگوی توسعه گرایی در مقولات اقتصادی و سیاسی است. تفاوت دو مکتب؛ در تاکید اجماع پکن بر دولت محوری و اقتدارگرایی در توسعه، تلفیق جغرافیای اقتصادی و سیاسی و تاکید بر اقتصاد مبتنی بر نوآوری است، که در اجماع واشنگتن نادیده گرفته شده است. توجه به برخی از مؤلفههای توسعه در هر دو اجماع فوق میتواند برای توسعه اقتصادی ایران کمک کننده باشد. هر چند، مرحله مهم و حیاتی برای توسعه اقتصادی درایران نه اقتباس و یا پیروی از دو مدل فوق، بلکه دست یابی به یک اجماع ملی است. دستیابی به اجماع ملی از جمله نتایج مقایسه دو اجماع فوق است که لازم است در بین نخبگان اجرایی و فکری توسعه در ایران مورد توجه قرارگیرد. چارچوب نظری موضوع، اقتصاد سیاسی دولت محور رابرت گیلپین است.