Author
Abstract
Keywords
Article Title [Persian]
اقتصاد جهانی به سوی یک تغییر روشن پیش میرود و از اقتصاد تحت سلطه غرب به مدلی پیچیده تر و چند قطبی تبدیل میشود. مراکز مصرف تولید و نوآوری دیگر تنها در اقتصاد غربی تمرکز نداشته و به سوی اقتصادهای نوظهور در قارههای گوناگون به ویژه چین، روسیه، برزیل و هند و همچنین آفریقای جنوبی یا بریکس درحال حرکتاند. یکی از اصلیترین موضوعات در آینده این اتحاد منابع امنیتی انرژی است. این موضوع نه تنها در اولویت سیاست گذاران در نیم کره غربی قرار دارد بلکه در کشورهای نوظهور اقتصادی جهان در حال حاضر و دهههای پیش رو نیز دارای اهمیت است. تقاضای جهانی برای انرژیهای اولیه در سالهای آینده افزایش خواهد یافت و با توجه به پیش بینیهای بینالمللی هیدروکربن همچنان منبع اصلی انرژی خواهد بود. در نتیجه روابط گسترده بر پایه انرژی با کشورهای غنی از لحاظ نفت و گاز خارج از بریکس مانند اوپک به صورت عام و ایران به صورت خاص بیشتر معنا پیدا خواهد کرد. رابطه با ایران به عنوان دومین کشور از نظر ذخایر انرژیهای فسیلی جایگاه ژئواکونومیک ویژهای خواهد داشت. جایگاه ژئوپلتیک و ژئواستراتژیک ایران به عنوان تنها راه میان خلیج فارس و دریای خزر در شمال و مسیر ارتباطی میان شبه قاره هند و دریای مدیترانه این ویژگی را مستحکم تر ساخته است. آشکار است که تهران در این موضوع میتواند نقش تاثیر گذاری داشته باشد.
Keywords [Persian]