Author
Abstract
Keywords
Article Title [Persian]
این مقاله به این مسئله توجه دارد که چگونه در طول زمان کشوری مانند ایران به صورت آگاهانه در ارتباط با قوانین و روابط بینالمللی به اعتبار سازی پرداخته است. یافته های نظری و تجربی این فرضیه را تایید میکند که کشورهایی با پیشینهای ضعیف در قوانین و روابط بینالمللی بهتر است با تاکید بر ایجاد اعتبار بر اساس «راه حل سازی» به جای «پذیرش» به نتایج مطلوب در کوتاه مدت دست یابند. با استفاده از اعتبار به عنوان یک متغیر معمول برای توضیح شرایط ایران در محیط بینالمللی، میتوان دریافت که تحریمهای اعتباری تحمیلی بر ایران که با حقوق بینالملل مطابقت ندارد تنها به خاطر اعتبارشان به عنوان دست یابی به راه حلی و ابزار سخت در روابط بینالملل وضع شدهاند. این مقاله علاوه بر تصدیق اینکه چرا کشورها به عنوان بازیگران منطقی حالت رفتاری خود در محیط امنیتی را تغییر دادهاند، با مطالعه تجربی به بررسی عملکرد میان رشتهای اعتبار در این مورد میپردازد.
Keywords [Persian]