Author
Abstract
Keywords
Article Title [Persian]
یکی از اصطلاحات نوین در ادبیات روابط بینالملل، اصطلاح امنیت انرژی است که در سالهای اخیر به بحثی متداول در نشستهای علمی و سیاسی تبدیل شده است. تلاش برای تأمین امنیت انرژی، نه تنها جایگاه ویژهای در سیاست خارجی کشورهای صنعتی شدهای مانند ژاپن دارد، بلکه در دستور کار کشورهای در حال صنعتی شدن مانند هندوستان نیز جای گرفته و هر دوی این دسته از کشورها بر آن هستند تا هر چه بیشتر زمینه دسترسی امن و مطمئن به منابع انرژی وارداتی را فراهم آورند. در این پژوهش تلاش خواهد شد تا با در نظر گرفتن سیاستهای امنیت انرژی در دستگاه دیپلماسی دو کشور قدرتمند آسیایی، ژاپن و هندوستان، به بررسی این سیاستها در برابر ایران به عنوان یکی از بزرگترین تولیدکنندگان نفت خام در جهان و نیز دارنده یکی از بزرگترین ذخایر گاز طبیعی جهان، پرداخته شود تا روشن شود این دو کشور آسیایی، که از مهمترین مشتریان نفت و گاز ایران به شمار میآیند، چه رهیافتی را در برپاداری امنیت انرژی مورد نیاز خود در برابر ایران در دهههای گذشته در پیش گرفتهاند و این امر چه تأثیری بر روابط اقتصادی و سیاسی این کشورها با ایران بر جای گذاشته است. در این راستا، تلاش خواهد شد تا نقش ساختار سامانه بینالملل در شکلدهی به سیاستها و استراتژیهای امنیت انرژی این دو کشور نیز مورد توجه قرار گیرد.
Keywords [Persian]